فهرست مقالات Canine

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - جایگاه پلاسمای غنی از پلاکت(PRP) در درمان استئوآرتریت سگ سانان
  نیلوفر  صیدی علی قشقایی
  20.1001.1.24235695.1400.8.1.1.5
  استئوآرتریت بیماری دژنراتیو مفصل است که همراه با کاهش تدریجی ماتریکس خارج سلولی درغضروف مفصلی و استخوان و از دست دادن عملکرد مفصل می باشد. این بیماری در طیف وسیعی از حیوانات، منجمله در سگ سانان گزارش شده است. در طی سالیان متمادی روش های درمانی مختلف و متنوعی برای بیماری چکیده کامل

  استئوآرتریت بیماری دژنراتیو مفصل است که همراه با کاهش تدریجی ماتریکس خارج سلولی درغضروف مفصلی و استخوان و از دست دادن عملکرد مفصل می باشد. این بیماری در طیف وسیعی از حیوانات، منجمله در سگ سانان گزارش شده است. در طی سالیان متمادی روش های درمانی مختلف و متنوعی برای بیماری معرفی و بکار گرفته شده است. هدف این نوشتار بررسی جایگاه پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) در درمان استئوآرتریت سگ سانان می باشد. پی آر پی پلاکت های تغلیظ شده حاصل از پلاسمای خون خود حیوان است که می توان آن را در محل آسیب دیده تزریق کرد و یا به صورت لخته فیبرینی غنی از پلاکت (PRFC) به-عنوان داربست و منبعی برای آزاد سازی فاکتورهای رشد استفاده نمود. این فاکتورهای رشد بیان سیتوکین های التهابی را کاهش می دهند و به علاوه تکثیر و تمایز سلول ها را تحریک می کنند. استفاده از PRP در دامپزشکی در درمان آسیب های تاندون/لیگامنت و استئوآرتریت گزارش شده که اکثر موارد مربوط به اسب بوده است و شواهد در مورد استفاده از PRP در سگ-سانان اندک است و نتایج متناقضی هم در استفاده از آن گزارش شده است. به همین جهت نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه وجود دارد. به طور خلاصه، به نظر می رسد PRP در درمان برخی از شرایط ارتوپدی، ایمن و بالقوه مفید باشد. داده های آزمایشگاهی و نتایج بالینی در سایر گونه ها دلگرم کننده است. بنابراین هرچند با توجه به شواهد موجود، پیش بینی استفاده بالینی PRP در استئوآرتریت سگ سانان چندان آسان نیست ولی می تواند امیدوارکننده باشد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - دررفتگی کشکک در سگ ها
  علیرضا شیخ زاده امین بیغم صادق
  20.1001.1.24235695.1402.10.1.10.8
  دررفتگی کشکک یکی از مشکلات رایج ارتوپدی در سگ هاست. هم سگ های نژاد کوچک و هم سگ های نژاد بزرگ می توانند درگیر بشوند، همچنین این بیماری در گربه ها نیز ممکن است دیده بشود. دررفتگی به سمت میانی نسبت به سمت جانبی رایج تر است و معمولا در سگ های نژاد کوچک تشخیص داده می شود. د چکیده کامل

  دررفتگی کشکک یکی از مشکلات رایج ارتوپدی در سگ هاست. هم سگ های نژاد کوچک و هم سگ های نژاد بزرگ می توانند درگیر بشوند، همچنین این بیماری در گربه ها نیز ممکن است دیده بشود. دررفتگی به سمت میانی نسبت به سمت جانبی رایج تر است و معمولا در سگ های نژاد کوچک تشخیص داده می شود. دررفتگی کشکک بر اساس شدت تغییرات اتفاق افتاده، به 4 گرید مختلف تقسیم بندی می شود. دررفتگی کشکک یک اختلال مادرزادی یا وابسته به رشد است، اما می تواند بطور ثانویه در اثر ضربه ( که منجر به پاره شدن یا کش آمدن کپسول مفصل و بافت های اطرافی و بی ثباتی رانی-کشککی حاصله) نیز رخ بدهد. تشخیص بر اساس شواهد بالینی بی ثباتی کشکک است، اما تصویربرداری تشخیصی نیز برای بررسی میزان بدشکلی های استخوانی و همچنین تعیین مناسب ترین روش درمان نیاز است. علائم بالینی می تواند از یک سگ تا سگ دیگر تفاوت داشته باشد و صرفا تا حدودی مرتبط با میزان بد شکلی های استخوانی همزمان می باشد. لنگش می تواند پیوسته یا متناوب باشد. درمان جراحی شامل تکنیک هایی است که در بافت نرم و بافت استخوانی قابل انجام می باشد، اما در بیشتر کیس ها ترکیبی از هر دو روش برای اصلاح دررفتگی بکار برده می گردد. نرخ مشکلات بعد از عمل معمولا پایین است و از جمله متداول ترین مشکلات بعد از عمل دررفتگی مجدد و همچنین مشکلات مربوط به ایمپلنت می باشد. پیش آگهی درمان بطور کلی مطلوب است و در عمده بیماران، بعد از عمل، اندام به فعالیت طبیعی خود باز میگردد. این مقاله به توصیف دررفتگی کشکک در سگ ها، شامل تظاهر بالینی، تشخیص و گزینه های درمانی موجود می پردازد. پرونده مقاله